ปืนกลเอ็ม1917 บราวนิง

เอ็ม1917 ปืนกลบราวนิง เป็นปืนกลหนักที่ถูกใช้งานโดยกองทัพสหรัฐในสงครามโลกครั้งที่หนึ่ง สงครามโลกครั้งที่สอง และสงครามเกาหลี มันยังได้ถูกใช้โดยประเทศอื่นๆ มันเป็นปืนกลที่ต้องใช้พลประจำปืนสามคนคือคนยิง คนถือขาตั้งปืน และถือสายกระสุน(ซึ่งตัวปืนนั้นมีน้ำหนักมากจึงต้องใช้กำลังในการยกปืนไปไหนมาไหนได้) นอกจากนั้นจะต้องใช้น้ำราดบนตัวปืนเพื่อระบายความร้อน มีการทำงานที่ใกล้เคียงกับบราวนิง เอ็ม1919 ที่มีน้ำหนักเบาและระบายความร้อนได้ดีกว่า มันได้ถูกใช้ในระดับกองพันและมักจะติดตั้งบนยานพาหนะ(เช่น รถจิป) มีการกล่าวถึงปืนสองรุ่นหลัก: เอ็ม1917 ซึ่งถูกใช้ในสงครามโลกครั้งที่หนึ่ง และเอ็ม1917เอ1 ซึ่งถูกใช้ในช่วงเวลาหลังจากนั้น เอ็ม1917 ซึ่งได้ถูกใช้ในเครื่องบินบางลำเช่นเดียวกันบทบาททางภาคพื้นดิน มีอัตราเร็วในการยิงตามวงรอบ(CYCLIC RATE)อยู่ที่ 450 นัดต่อนาที ส่วนเอ็ม1917เอ1 จะมีอัตราเร็วในการยิงตามวงรอบอยู่ที่ 450 ถึง 600 นัดต่อนาที

ปืนกลเอ็ม1917 บราวนิง

น้ำหนัก 103 lb (47 kg) (gun, tripod, water, and ammunition)
จำนวนที่ผลิต 128,369 [1]
ผู้ออกแบบ จอห์น เอ็ม. บราวนิง
ความเร็วปากกระบอก 2,800 ft/s (853.6 m/s)
ความยาว 980 mm
ประจำการ 1917 – late 1960s (U.S.)
สงคราม สงครามโลกครั้งที่หนึ่ง
การปฏิวัติแม็กซิโก
สงครามบานานา
Chaco War
สงครามโลกครั้งที่สอง
สงครามเกาหลี
สงครามอินโดจีนครั้งที่หนึ่ง
วิกฤตการณ์คองโก
สงครามเวียดนาม[ต้องการอ้างอิง]
กระสุน .30-06 Springfield
การทำงาน Recoil-operated automatic
ระบบป้อนกระสุน 250 round fabric belt
แบบอื่น M1917, M1917A1, Colt models
ช่วงการออกแบบ 1917
อัตราการยิง 450 round/min, 600 round/min for M1917A1
ชนิด ปืนกลหนัก
ผู้ใช้งาน See Users
ความยาวลำกล้อง 24 in (609 mm)
สัญชาติ สหรัฐอเมริกา